Kontakty z dzieckiem

Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice mają prawo oraz obowiązek utrzymywania osobistych i bezpośrednich kontaktów ze swoim małoletnim dzieckiem. Czasami jednak zdarzają się niestety i takie sytuacje, w których to utrzymywanie przez rodzica kontaktów z jego dzieckiem może być niezgodne z szeroko rozumianym dobrem małoletniego – wówczas Sąd ma możliwość uregulowania owych kontaktów przy zachowaniu pewnego rodzaju obostrzeń oraz na odgórnie ustalonych warunkach (orzekając na przykład, że kontakty te będą się odbywały wyłącznie w stałym miejscu zamieszkiwania małoletniego dziecka albo że w ich trakcie będzie obecny drugi rodzic, psycholog lub kurator sądowy), a nawet – w szczególnych przypadkach – Sąd może całkowicie zakazać rodzicowi jakiejkolwiek osobistej styczności z jego małoletnim dzieckiem.

Z tematyką kontaktów rodzica z jego dzieckiem nieodłącznie związana jest również kwestia ich prawidłowego realizowania przez rodzica uprawnionego do spotkań z małoletnim. Przepisy procedury cywilnej przewidują bowiem możliwość zainicjowania postępowania sądowego o tzw. wykonywanie/egzekucję kontaktów, które przyjmuje dwuetapową postać.

Najpierw należy zatem uzyskać postanowienie Sądu o zagrożeniu nakazaniem zapłaty tzw. oznaczonej sumy pieniężnej za niewykonywanie bądź też nieprawidłowe wykonywanie przez rodzica swoich obowiązków wynikających z orzeczenia Sądu regulującego kwestię kontaktów między drugim rodzicem a jego dzieckiem.

Po prawomocnym zakończeniu tego etapu postępowania sądowego (oraz po spełnieniu określonych warunków i wymogów formalnych) można zainicjować etap drugi – polegający na żądaniu nakazania przez Sąd zapłaty uprzednio zagrożonej, oznaczonej sumy pieniężnej przez jednego rodzica na rzecz tego drugiego.